Respuesta a un Poema de Eduardo Laboa
Eduardo Laboren Poemari Bati Erantzuna
Nik ere gau maite dut, eta berak ni maite nau.
Gauaren ixiltasunean azkoz hobeto idazten da, baita muska hobeto entzuten.
Munduren soinu gogorraretatik bazterturik. Inon ez hobeto.
Gauan sekulak abestiak egin ditut, baita poesia idatzi.
Ez dago ez beste hobeko momentua, bere ixildadean ametsak gogortzen dira eta soinuak azkoz hobeto bereizten.
Oh bai, gaua nire maitalea da ere. Gauaren univertsoarem hurrun inoiz ez dut nahi egon. Berak ni ulertzen nau.
Eta kontizinuoa agerrzen den momentuan nire burua lasaitu eta azkoz hobeto sentirzen naiz.
Kontizinioa, ze ixiltasun berezia, badirudi etxean eguneko soinuetaz atseden egiten duela.
Gaua eta nik bat bakarra egiten gara, eta nire burua hemen eta aldi berean hurrun goaten da, lasaitasunarekin.
Ta beranduago, ia eguzkia azaltzera diijoala nik lo egiten dut.
Sekulako sortea da hori.
Sortedun gizona sentirzen naiz nire gautxoriari egoak ematea ahal dudanez.
Bai, gaua izugarria da, esaten duten gauz txarren hurrun, ez dira, ez arrizkurik, ezta pentsamendu txarrak, ezta egubneroko soinu gogorrak.
Gaua eta guk, zuk zurean, hor, Pasai Donibaneko bazterran, eta nik, amodio baten sorte batengatik Murtzian, nik maitatzen dudan Euskal Herritik hurrun.
Baino guztora, gauan amodioz beteta, eta musika nigan etortzerakoan dena ulertu eta burua eta bihotzaren leku sakonetan buzti eta den dena berriro izaten da.
Segi zurean Eduardo, segi idazten, zure amak gaur 93 urtekin hor, zure eta nire gauan bizi egiten da une batez.
Ta gero borrokalariaren merezitutako atsedenarekin lo eta eguna egingo da.
Ilargiak zu eta niri argitzen gaitu, ta gero eguzkiakgeure ametsak gorde ta berriro gauaren ixiltasunean bueltatu geure hitz eta soinu izugarriak berpiztu egingo gaituzte.
Gauak gure erotasunaren eta lasaitasunaren bezero gaitu.
Ba al da lagun hobeakorik geurentzat.
Ez dut uste Eduardo.
Ez dut uste…
